محمد عباسی‌فرد

یک وبلاگ‌نویس.

برای تولد چهل سالگیم بنز می‌خرم!

نشستی تو تاکسی، هدفون به گوش که به خودت میای و می‌بینی تو ترافیک همیشگیِ اتوبان همت یه بنز کنار تاکسی، مثل ما تو ترافیک گیر افتاده. تو خوشبینانه‌ترین حالت پیش خودت فکر می‌کنی اگه پول این بنز رو داشتی می‌تونستی جاده‌ی پر از چاله چوله‌ی زندگی‌ات رو یه آسفالت نو بکشی و به جای…

نشستی تو تاکسی، هدفون به گوش که به خودت میای و می‌بینی تو ترافیک همیشگیِ اتوبان همت یه بنز کنار تاکسی، مثل ما تو ترافیک گیر افتاده.

تو خوشبینانه‌ترین حالت پیش خودت فکر می‌کنی اگه پول این بنز رو داشتی می‌تونستی جاده‌ی پر از چاله چوله‌ی زندگی‌ات رو یه آسفالت نو بکشی و به جای اینکه هر روز دهنت آسفالت بشه و مثل خیابون‌های تهران زندگیت پر باشه از چاله چوله و وصله پینه، یدونه چاله رو هم نتونی پر کنی!

اما وقتی آهنگِ در حال پخش تو هدفون می‌رسه به اونجا که می‌گه دیدم یارو پشت بنز خف کپل، نشسته بود یه غول بی‌ریخت که از سر تا پاش فقط داشت پول می‌ریخت، تو اون لحظه حالت بدبینانه‌اش میاد به ذهنت و خیلی راحت اون شخص بنز سوار رو قضاوت می‌کنی و متهم‌اش می‌کنیم به دزد بودن و پول مردم‌خور.

چرا با دیدن آدم‌های پولدار انقدر راحت به خودمون اجازه می‌دیم اونها رو قضاوت کنیم و انواع و اقسام تهمت‌ها رو بهشون بزنیم و باور ذهنی‌مون این باشه که اون آدم پولدار با خوردن پول من و تو و حق من و تو الآن سوار اون بنز شده!

چرا فکر می‌کنیم فقط ما داریم تلاش می‌کنیم و عرق می‌ریزیم ولی اون آدم پولدار پاش رو میزاره رو پاش و همین‌جور به پولاش اضافه می‌شه. مگه GTA‌س که رمز بزنی پولات زیاد بشه!

چرا با مشاهده‌ی موردی یه موضوع اون رو به همه تعمیم می‌دیم. مثلا می‌ریم یه شهری و از برخورد یکی از اهالی اون شهر ناراحت می‌شیم و بعد از اون میاییم می‌گیم آدمای فلان شهر خسیس هستن، آدرس اشتباه می‌دن یا خیلی چیزای دیگه.

همین اتفاق تو موضوع آدم‌ پولدار‌ها هم صدق می‌کنه. یکی دو مورد می‌شنویم فلانی یه شبه پولدار شده یا باباش پولدار بوده که اینم پولداره، همین کافیه که بگیم همه‌ی پولدار‌ها بدون تلاش و زحمت به این نقطه رسیدن.

ولی شاید اگه بدونیم همین آدم پولدار وقتی ۱۵-۱۶ سالش بوده برای خودش هدف‌گذاری کرده که باید برای تولد چهل سالگیش بنز بخره و الآن که چهل سالش شده، کادوی تولد برای خودش یه بنز خریده و به هدفی که تو ۱۵-۱۶ سالگی داشته رسیده، به خودمون بیاییم و بگیم چقدر اشتباه می‌کردیم.

من و تو وقتی ۱۵-۱۶ سالمون بوده اصن هدف بلند مدتی نداشتیم برای آینده‌ی خودمون. نه تنها برای ۳۵ سال بعد حتی برای یک سال آینده‌ی زندگی‌مون هم هدف‌گذاری نداشتیم.

هرچی بوده بیشتر خیال‌پردازی بوده و اگه هم هدفی بوده به یه هفته نشده فراموش می‌کردیم و تلاش‌مون برای رسیدن بهش متوقف می‌شد.

اینکه تو برای ۳۵ سال بعد خودت هدف‌گذاری کنی و بهش برسی خیلی حرفه! پس بهتره به جای غر زدن و قضاوت کردن دیگران، هدفمند تلاش کنیم و کم کم به اهداف زندگی‌مون برسیم.

برای شروع همین الآن یه لیست از اهداف و چیزایی که می‌خوایم بهشون برسیم رو آماده کنیم و با تعیین زمان و برنامه‌ی درست سعی کنیم بهشون برسیم و برای جشن موفقیت‌مون یه بنز برای تولد چهل سالگی‌مون بخریم 🙂

در

۸ پاسخ به “برای تولد چهل سالگیم بنز می‌خرم!”

  1. بهراد جاود Avatar
    بهراد جاود

    همین پریروز توی یه بخش از یه کتابی خوندم اگر می‌خوای زندگی خوبی داشته باشی باید سه تا برنامه برای خودت داشته باشی. یکی برای ۵ سال آینده که اسمش رو می‌ذاری اهداف کوتاه مدت. یکی برای ۱۰ سال آینده که اسمش رو می‌ذاری اهداف میان مدت. آخری هم برای ۱۵ سال آینده که می‌شه اهداف بلند مدت. از دو روز پیش داشتم فکر می‌کردم توی لیست اهدافم چی بنویسم. با خوندن این پست تصمیم گرفتم خرید بنز رو بذارم توی جدول اهداف بلند مدتم.

    1. محمد عباسی‌فرد Avatar

      چقدر عالی 🙂 مرسی که این مطلب با نظرت کامل‌تر کردی بهراد جان 🙂 قطعا منم این کارو می‌کنم.

  2. آرش دامن افشان Avatar
    آرش دامن افشان

    یادم نمیاد کجا ی مطلبی با این عنوان خوندم، فکر کنم ی مطلب از وبلاگ ۱ ریال بود. اول که عنوان رو دیدم فکر کردم داری راجب همون مطلب حرف میزنی و برای خودت داری هدف بلندی رو میچینی ولی وقتی دیدم ی مطلب دیگس خیلی مشتاقانه خوندمش. اینکه داشتی آهنگ یاس گوش میدادی که خودش ی طرف ولی اونطرف قضاوت های زشت و بیشتر بی جا از کسایی که نمیشناسیمشون باعث شده دنیای انقدر زشتی رو بسازیم. به نظرم بهترین کار اینه که بجای قضاوت کردن، سعی کنیم خودمون رو درست کنیم چون اگر به خودمون نگاه کنیم کلی مشکل داریم..

    1. محمد عباسی‌فرد Avatar

      ممنون ازت آرش جان که نظرت رو صادقانه به اشتراک گذاشتی 🙂

  3. مسعود Avatar
    مسعود

    وای چقدر خوب بود این پست !
    موافقم که بیشتر اوقات اینقدر راحت راجع به دیگرن قضاوت میکنیم و هیچ ترسی هم از خدا نداریم .
    این هدف گذاریه هم خیلی مهمه . اینهایی که به جایی رسیدن مطمئنا رو بخت و اقبال و دزدی نبوده ، یه هدف و تلاش پشتش بوده ..

    1. محمد عباسی‌فرد Avatar

      نظرت خلاصه‌ی تمام مطلبم بود مسعود عزیزم 🙂 ممنون که همیشه کامل‌کننده‌ی نوشته‌هامی 🙂

  4. محمدحسین Avatar
    محمدحسین

    باهاتون موافقم
    قضاوت کردن بی اساس آدما کار اشتباهیه
    آدرس وبلاگ رو دفعه قبل پرسیدید:
    http://marpich.blog.ir/
    موفق باشید 🙂

    1. محمد عباسی‌فرد Avatar

      ممنونم محمدحسین عزیز 🙂 مرسی بابت آدرس وبلاگ ؛)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *