برای تولد ۱۲۴ سالگی باشگاه محبوبم، یوونتوس

اولین و آخرین پیراهن ورزشی‌ای که خریدم، پیراهن فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳ یوونتوس بود. پیراهنی که با شماره ۱۰ و نام آلساندرو دل‌پیرو، به من حس قدرت می‌داد. وقتی با این پیراهن برای فوتبال در کوچه و خیابان می‌رفتم، این حس را داشتم که بهترین بازکن فوتبال هستم؛ پاس‌های بهتری می‌دهم و هیچ فرصتی را برای گل شدن توپ، از دست نمی‌دهم.

در آستانه ۳۰ سالگی، از اینکه دو سوم آن را طرفدار باشگاه یوونتوس بودم و تا همیشه خواهم بود، احساس غرور می‌کنم. از اینکه با باخت‌هایش گریه کردم و با پیروزی‌هایش سر از پا نمی‌شناختم، احساس خوشحالی می‌کنم. از اینکه در بازی‌های رایانه‌ای، همیشه یوونتوس را برای بازی انتخاب کردم و خواهم کرد، احساس برنده بودن می‌کنم. از اینکه در پایان هر فصل یا بازی، استرس پیروز شدن یا باختن و قهرمان شدن یا نشدن را به جان می‌خرم، احساس افتخار می‌کنم.

من به عشق همین پیراهن، به تک تک لحظات طرفداری و هواداری یوونتوس افتخار می‌کنم و آن را با همه وجودم زندگی می‌کنم.

مرور هشتگ JUVE124 در توییتر، می‌تواند برای تمام طرفداران یوونتوس خاطره‌انگیز و جذاب باشد. همچنین از اینجا می‌توانید یادداشت باشگاه یوونتوس برای تولد ۱۲۴ سالگی‌اش را بخوانید. در این یادداشت هم حسین صالحی عزیز، مدیر وبسایت یوونتوس فارسی، به زیبایی تاریخ جذاب باشگاه یوونتوس را آورده است.

اگر مثل من از طرفداران باشگاه یوونتوس هستید، حتما در بخش نظرات برای من و خوانندگان این وبلاگ، از خاطره‌های‌تان بنویسید تا این تولد را در کنار هم جشن بگیریم.

پی‌نوشت: یادداشت من برای تولد ۱۱۹ سالگی یوونتوس