تقریبا کمتر از ۳ ساعت دیگر باید به کارخانه نوآوری بروم. برای اولین‌بار نیست، چند نوبتی را قبلا رفته‌ام. اما اینبار به واسطه جلسه‌ای که دارم، به سوله دیجیکالا نکست می‌روم.

اولین‌بار که برای دیدار با دوست عزیزی به کارخانه رفتم، سوله‌های دیگر درحال تجهیز شدن بودند و فقط سوله‌ی اول که در آن فضای کار اشتراکی زاویه بود و همچنان است، رونق داشت.

چند نوبت بعدی اما اوضاع فرق داشت. ظاهرا زندگی فناورانه‌ای در آن به جریان افتاده بود. رفت و آمد داشت. امکانات و تجهیزات برای کار و استراحت و تفریح فراهم شده بود.

البته اینها برای یکی دو سوله بود. تعدادی سوله هم هست که در لاک خودشان هستند و سرشان به کار خودشان گرم است.

به خواندن ادامه دهید ←

تا جایی که خاطرم است، اولین‌بار که روبه‌روی جمعیتی قرار گرفتم تا پشت میکروفن صحبت کنم، اول ابتدایی بودم. باید سرود جمهوری اسلامی ایران را سر صف می‌خواندم.

صدای خنده‌ها را می‌شنیدم. مطمئن بودم که به من می‌خندند. برای اینکه حواسم را جمع کنم، چشم‌هایم را بستم و ادامه دادم. تمام که شد، دوستانم سر کلاس درس تمام ایرادات من را گفتند. با همان عقل دوران ابتدایی.

از آن روز بیست و اندی سال گذشته است. در این مدت کم و بیش برای صحبت مقابل جمعیت‌های کم، قرار گرفته بودم. اما قرار بود روز جمعه برای مراسم پنجمین سالگرد تاسیس گروه عصر ماهان من مجری و ارائه‌دهنده باشم!

به خواندن ادامه دهید ←