از اونجا که تو سفارت سابق آمریکا یا همون لانه‌ی جاسوسی در حال خدمت مقدس (!) سربازی هستم، یه ساندویچی به اسم ساندویچ محمود تو ضلع شرقی لانه تو خیابون مفتح پیدا کرده بودیم که با بچه‌ها هر از گاهی می‌رفتیم اونجا.
نکته‌ی جالب این ساندوچی سال تاسیس و شروع به کارش هست که سال ۱۳۴۵ خورده ولی من همیشه می‌گفتم درست نیست و قطعا با اغراق داره گفته میشه تا اینکه یه شب یکی از دوستان پدرم، منزل ما مهمون بودن.
دوست پدرم ازم پرسید کجا خدمت می‌کنی که گفتم لانه جاسوسی، تا اینو گفتم گفت اتفاقا ضلع شرقی لانه تو خیابون مفتح بالاتر از طالقانی یه ساندویچی هست به اسم ساندویچ محمود، اون زمان که من هنوز سربازی نرفته بودم و امام هم نیومده بود ما می‌رفتیم اونجا ساندویچ می‌خوردیم!
با این چیزی که شنیدم فهمیدم نه مثل اینکه این ساندویچ محمود از اون قدیمیای قدیمی هست.
همونجور که تو عنوان گفتم اصلا یه ساندوچی خفن و لاکچری نیست، جای نشستنش تو پیاده رو هست و خیلی ساده‌اس ولی همین که میری تو با یه تابلو مواجه می‌شی و می‌بینی ای دل غافل، این همه آدم معروف و مشهور اینجا چی‌کار می‌کردن!
شاید بشه گفت خیلی از آدمای بزرگ و معروف یه بار و چندبار اومدن اینجا و ساندویچ خوردن و شدن مشتری همیشگی ساندویچ محمود.
یکی دیگه از ویژگی‌های ساندویچ محمود اینه که همونجور که تو لوگوش هم مشاهده میشه، همیشه لیمو و فلفل در کنار ساندویچ باید باشه.
خلاصه که پیشنهاد میکنم اگه مسیرتون خورد حتما این ساندوچی خیلی قدیمی تهران رو امتحان کنید و ازش لذت ببرین 🙂
۸ بازخورد
من جمعه ها تو زمین چمن مصنوعی فوتبال شهید شیرودی میرم بازی میکنم :دی
یه روز اتفاقی مدارکم رو دزدیده بودن رفتم از اینوز اونوز سوال کنم کسی ندیده رسیدم به این ساندویچی ! بارم خیلی جالب بود حتی سال تاسیسش ولی متاسفانه نشد ساندویچ بخورم ..
غذاش چطوره ؟
ای بابا 🙁 حتما حتما یه بار برو تست کن مسعود جان 🙂 تجربه‌ی خوبی میشه برات.
انتقال تجربه خوشگلی بود. آدم وسوسه می‌شود برود آنجا و ساندویچ با لیمو و فلفل بخورد.
چقدر خوشحالم از دیدن چنین کامنتی از جناب برجی عزیز 🙂 حتما فرصت کردین یه سری به ساندویچ محمود بزنید 🙂
خدا رو شاکرم که پول من یکی به لاکچری نمیرسه! همیشه با صفا میخوریم :))
:)) دلت باصفاست که باصفا طلبی نه لاکچری‌پسند محمد جان. مرسی برای نظرت، تو کارگاه‌های آموزشی اثربخش نویسی محتوا خیلی نشد باهاتون آشنا بشم ولی خوشحالم از دیدن نظرتون تو وبلاگم 🙂
یعنی ممکنه این سربازی تموم بشه
به قول شایان (هم سلولی پادگان) آخرش مهمون توی این سربازی میمیریم
سربازی قطعا لعنتی ترین و کصافط ترین اجباری هست که توی زندگی به من تحمیل شده
با قدرت میتونم بگم که بعد از حجاب اجباری ، این اجبار در جایگاه دوم دیکتاتوری این کشور قرار داره
خدا لعنت کنه تمامی عوامل رو که جوونی ما رو به باد فنا میدن
راستش من یکم معذوریت داشتم و اگر نه واسه گفتن از مزخرف‌ترین اتفاق زندگی‌مون عبارت‌های درخورتری که اصل مطلب رو ادا کنه هم وجود داره که بماند :))
ممنون امین جان واسه بیان حس و نظرت 🙂