از اونجا که تو سفارت سابق آمریکا یا همون لانه‌ی جاسوسی در حال خدمت مقدس (!) سربازی هستم، یه ساندویچی به اسم ساندویچ محمود تو ضلع شرقی لانه تو خیابون مفتح پیدا کرده بودیم که با بچه‌ها هر از گاهی می‌رفتیم اونجا.
نکته‌ی جالب این ساندوچی سال تاسیس و شروع به کارش هست که سال ۱۳۴۵ خورده ولی من همیشه می‌گفتم درست نیست و قطعا با اغراق داره گفته میشه تا اینکه یه شب یکی از دوستان پدرم، منزل ما مهمون بودن.
دوست پدرم ازم پرسید کجا خدمت می‌کنی که گفتم لانه جاسوسی، تا اینو گفتم گفت اتفاقا ضلع شرقی لانه تو خیابون مفتح بالاتر از طالقانی یه ساندویچی هست به اسم ساندویچ محمود، اون زمان که من هنوز سربازی نرفته بودم و امام هم نیومده بود ما می‌رفتیم اونجا ساندویچ می‌خوردیم!
با این چیزی که شنیدم فهمیدم نه مثل اینکه این ساندویچ محمود از اون قدیمیای قدیمی هست.
همونجور که تو عنوان گفتم اصلا یه ساندوچی خفن و لاکچری نیست، جای نشستنش تو پیاده رو هست و خیلی ساده‌اس ولی همین که میری تو با یه تابلو مواجه می‌شی و می‌بینی ای دل غافل، این همه آدم معروف و مشهور اینجا چی‌کار می‌کردن!
شاید بشه گفت خیلی از آدمای بزرگ و معروف یه بار و چندبار اومدن اینجا و ساندویچ خوردن و شدن مشتری همیشگی ساندویچ محمود.
یکی دیگه از ویژگی‌های ساندویچ محمود اینه که همونجور که تو لوگوش هم مشاهده میشه، همیشه لیمو و فلفل در کنار ساندویچ باید باشه.
خلاصه که پیشنهاد میکنم اگه مسیرتون خورد حتما این ساندوچی خیلی قدیمی تهران رو امتحان کنید و ازش لذت ببرین 🙂
دیدگاهتان را بنویسید