محمد عباسی‌فرد

یک وبلاگ‌نویس.

قدرت گرفته از AI و جامعه لینکدینی‌ها

هیجان‌زده بودم. از اینکه من هم در جرگه کاربران صاحب نظر لینکدینی قرار گرفته بودم و می‌توانستم در بخش Collaborative Articles لینکدین مشارکت داشته باشم. بدون معطلی در دسته‌بندی ارتباطات و روابط عمومی به دنبال مقالاتی برای مشارکت گشتم. چندتایی را مناسب دیدم و هیچ چیز جلودار من نبود تا بتوانم با مشارکت در این…

هیجان‌زده بودم. از اینکه من هم در جرگه کاربران صاحب نظر لینکدینی قرار گرفته بودم و می‌توانستم در بخش Collaborative Articles لینکدین مشارکت داشته باشم. بدون معطلی در دسته‌بندی ارتباطات و روابط عمومی به دنبال مقالاتی برای مشارکت گشتم. چندتایی را مناسب دیدم و هیچ چیز جلودار من نبود تا بتوانم با مشارکت در این مقالات، آن بَجِ لعنتیِ فلان Top Voice به پروفایل لینکدینم کوبیده شود.

زمان گذشت و هیجان من نسبت به روز اول کمتر شد. حالا صرفا و صرفا برای یادگیری خودم مقالات را باز می‌کردم، می‌خواندم و فهم خودم را به اشتراک می‌گذاشتم. در همین فرصت‌های غنیمت آمده از فروکش هیجانات و عمیق شدن روی چنین رخدادی، متوجه موضوعی شدم که برایم جالب بود. عبارت «Powered by AI and the LinkedIn community»

قبل از مواجه شدن با عبارت «قدرت گرفته از AI و جامعه لینکدینی‌ها» به این فکر می‌کردم چطور می‌شود مقاله‌ای نوشت و در این بخش از لینکدین منتشر کرد تا دیگرانی از جرگه کاربران صاحب نظر لینکدینی برای مقاله من مشارکت داشته باشند. اما با دیدن این عبارت در مقاله‌ها اولین چیزی که به ذهنم خطور کرد این بود: چه ایده باحالی…

با ظهور ابزاری به نام ChatGPT و دسترسی عمومی به هوش مصنوعی، AI تبدیل به یک پدیده داغ برای بحث و گفتگو شده است. از گفتگو تخصصی گرفته تا یک گفتگو ساده بین سرنشینان یک تاکسی. اما برداشت ذهنی من نسبت به این گفتگوها این است که هوش مصنوعی در عین مفید بودن و کارآمدی‌اش در زندگی روزمره نسل بشر، می‌تواند یک پدیده بسیار ترسناک هم باشد. از ترسناک بودن که حرف می‌زنم یاد فیلم من ربات هستم با بازی ویل اسمیت میافتم.

من فکر میکنم آینده نسل بشر را تا حدودی می‌توان در فیلم‌های علمی تخیلی دید. کافیست اتفاقات فیلم‌های دهه ۸۰ یا ۹۰ را ببینید که امروز به امری عادی تبدیل شده‌اند. بدون شک سال‌های نه چندان دور نسل بشر هم چیزهایی به خود می‌بیند که امروز ممکن است خنده‌دار باشد. و هوش مصنوعی نقش پررنگی در این آینده نه چندان دور ایفا می‌کند. اینکه انسان تا ابد بر هوش مصنوعی سلطه خواهد داشت و یا اینکه هوش مصنوعی می‌تواند بر نسل بشر سلطه پیدا کند، سوال بی‌جواب این روزهای من است. اما حسم به فرضیه اول نزدیک‌تر است.

امروز، هوش مصنوعی برای منِ انسان، ابزاری کمک‌کننده است. ابزاری است که به واسطه آن و هوشمندی تیم محصول لینکدین، فرصت یادگیری، گفتگو و تعامل‌پذیری بین انسان‌های متخصص در لینکدین فراهم شده است. علاوه‌بر آن بَجِ لعنتی که نیروی محرک کاربران لینکدین برای مشارکت در مقالات ساخته شده توسط هوش مصنوعی است، فرصت بزرگی برای شناخت دیدگاه‌ها و نظرات متخصصان حوزه‌های مختلف است.

آنطور که من متوجه شده‌ام در حال حاضر امکان مشاهده مقالات و نظرات کاربران برای همه فراهم است، اما امکان مشارکت و ارسال نظر برای مقالات برای همه کاربران لینکدین ممکن نیست و این امکان توسط لینکدین با ارزیابی‌هایی که صورت می‌گیرد برای کاربران منتخب فعال می‌شود.

در

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *